Uitkijkpost 1 – mei 2020

17-05-2020

Sinds het officiële bericht dat onze reis niet door zou gaan zijn er een paar weken verstreken. We hadden er al langere tijd rekening mee gehouden dat onze werkvakantie waarschijnlijk geannuleerd zou worden, maar toen dat bericht zwart op wit bevestigd werd, hadden we als AC even de tijd nodig om ruimte te geven aan teleurstelling en om bij te komen van al die maanden aan voorbereiding voor een reis die definitief niet plaats zal gaan vinden. Na die eerste teleurstelling begonnen we echter ook langzaamaan weer kansen te zien. Inmiddels hebben we de feiten op een rij gezet en zijn we begonnen met vooruitkijken. Met deze ‘uitkijkpost’ willen we jullie als lezers op de hoogte brengen van onze overwegingen en tegelijk een stukje perspectief bieden.

Kunnen we alles niet gewoon opschuiven?
Om maar direct met de deur in huis te vallen: kan de reis niet gewoon op een later moment alsnog doorgaan? Een terechte en zo op het oog eenvoudige vraag die ons de afgelopen tijd geregeld gesteld is en waar we dolgraag volmondig ja op zouden antwoorden. Natuurlijk gaan we niet bij de pakken neerzitten en zomaar accepteren dat de reis niet door kan gaan. Dat is niet waar we ons als jongeren anderhalf jaar lang voor hebben ingezet! We zijn verbonden geraakt aan Wit-Rusland en het project in Shkuntiki. Dat was en is nog steeds de eindstreep waar het opgehaalde geld nodig is om de lokale bevolking hoop en toekomst te bieden. Daar willen we als groep actief meewerken aan de opbouw van een stukje van Gods koninkrijk. En dat niet alleen: ook hier in Nederland hebben gemeenteleden, familieleden, kennissen en allerlei andere mensen deelgenomen aan acties en hun geld en tijd gegeven aan ons en aan de werkvakantie. Dat is ons veel waard en als er ook maar een kleine mogelijkheid is om dat geld alsnog te besteden aan het doel waarvoor het bedoeld was, dan grijpen we die met beide handen aan. 

Zo eenvoudig ligt het helaas niet…
Tegelijkertijd is het goed om te realiseren dat de reis verplaatsen consequenties met zich meebrengt. Alle deelnemers hebben een brief ontvangen van Livingstone, de organisatie waarbij we onze reis geboekt hadden. Zij zijn van harte bereid om met ons mee te denken, maar waren genoodzaakt om niet alleen onze reis, maar alle reizen voor komende zomer te annuleren. De enige inkomsten die Livingstone genereert, zijn afkomstig van de reissommen die de deelnemers betalen. Omdat Livingstone behalve een reisorganisatie ook een ANBI-instelling is en dus in principe geen winst of verlies maakt, is een groot deel van het geld dat wij en andere reizigers tot nu toe opgehaald hebben ook weer uitgegeven. Alle reizen een jaar verzetten betekent voor Livingstone een jaar lang wel kosten, maar geen inkomsten. Zij hebben niet voldoende financiële reserves om die kosten alleen te dragen. 

In de brief werd een alternatief gegeven: we kunnen ervoor kiezen om onze reis binnen 6 maanden tegen lage kosten om te boeken. Na intern overleg blijkt dit voor onze groep echter geen optie. Als AC hebben we altijd de insteek gehad dat zoveel mogelijk Ichtusleden de mogelijkheid moeten hebben om mee te kunnen gaan op reis. Niet iedereen kan komend half jaar zomaar twee weken vrij krijgen, zeker studenten die alleen zomer- en kerstvakantie hebben en ook zorgpersoneel niet. Daarnaast weten we niet precies wanneer het vliegverkeer weer op gang komt en wanneer we weer met grote groepen mogen reizen. Zelfs als we in de kerstvakantie met een groot gedeelte van de groep zouden kunnen afreizen naar Wit-Rusland, dan kunnen we daar op dat moment praktisch niet veel doen. De Wit-Russische winters zijn koud en de accommodatie waarin we verblijven is erg primitief en heeft geen kachel, isolatie of stromend water. Ook de werkzaamheden waarmee we ons met name bezig zouden houden (kindertentenkamp, klus- en schilderwerk en het bezoeken van ouderen in de omgeving van Shkuntiki) zijn niet of erg lastig uitvoerbaar als het een paar graden onder nul is en de grotendeels onverharde wegen slecht begaanbaar zijn door de sneeuw.

Hoe nu verder?
Alles bij elkaar genomen zullen we deze maand als AC het gesprek met Livingstone aangaan en bekijken wat de mogelijkheden en consequenties zijn als we de werkvakantie verplaatsen naar volgend jaar. Hierbij worden we gelukkig met raad en daad bijgestaan door Marieke Kortleven, die ons financieel wegwijs maakt en mee zou gaan als reisleider, en Peter Lobbezoo, die de afgelopen anderhalf jaar op de achtergrond bij ons project betrokken is geweest en met ons meedenkt. We zullen eerst de geannuleerde reis van 2020 moeten afronden en op zoek moeten gaan naar een middenweg waarin de financiële lasten zo goed mogelijk verdeeld worden. 

Omdat we er in het voortraject financieel steeds goed voor stonden, kunnen we daarna vooruit kijken naar de reis in 2021 en die zo inrichten dat de deelnemers zo min mogelijk extra geld hoeven bij te leggen. Ook gaan we binnen de AC op zoek naar wegen om het ontstane gat in de begroting te vullen. We hopen hier op een later moment in een nieuwe Uitkijkpost meer over te kunnen vertellen. Daarnaast vinden we het belangrijk dat de deelnemers de mogelijkheid krijgen om hun vragen te stellen. Daarom zullen we op korte termijn een persconferentie houden, waarin we toelichten op welk punt we nu staan en een beeld zullen schetsen van de gevolgen voor individuele reizigers. Aansluitend is er de ruimte om vragen te stellen, die we zo goed mogelijk zullen beantwoorden. Tijdens de algemene ledenvergadering van Ichtus, die aanstaande zaterdag 23 mei gehouden wordt, komen we op dit alles verder terug.

Teleurstelling, maar ook dankbaarheid en kansen
We zijn ontzettend dankbaar dat we nog genoeg ideeën, mogelijkheden en enthousiasme hebben om alle plannen door te zetten, maar realiseren ons ook dat de reis een jaar verplaatsen veel vraagt. Allereerst van onszelf als actiecommissie, omdat we nog een jaar langer de verantwoordelijkheid zullen dragen voor de organisatie van de reis, de acties en het ophalen van het projectgeld. Maar ook van de Ichtusleden vraagt dit opnieuw veel enthousiasme en inzet bij het voorbereiden en uitvoeren van nieuwe acties. Daarnaast keken de partners in Wit-Rusland uit naar onze komst en blijven hun plannen voor de mensen in Shkuntiki voorlopig nog een toekomstdroom. Ook zijn we komend jaar meer dan ooit afhankelijk van de vrijgevigheid van gemeenteleden en vele anderen, terwijl we ons ervan bewust zijn dat er in het afgelopen jaar al heel veel aan ons gegeven is en er na de coronacrisis hoogstwaarschijnlijk een recessie volgt. 

Als we alleen hierop focussen, zakt de moed ons zomaar in de schoenen. Tegelijkertijd richten we ons op wat God ons in de Bijbel zegt: Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt en bid onophoudelijk (Romeinen 12:12). Uiteindelijk draait de werkvakantie niet om hoeveel mensen er meegaan, hoeveel geld we ophalen en hoe gezellig we het met elkaar hebben, maar om Gods plan voor de mensen in Shkuntiki en de mensen die we hier in Nederland bij acties mogen ontmoeten. Als wij in dat alles komend jaar een rol mogen spelen, mogen we erop vertrouwen dat God ons door alle onzekerheden en belemmeringen heen de weg zal wijzen en ons de lange adem zal geven die we daarvoor nodig hebben.