Blog 10: maandag 1 augustus

Het thema van vandaag was ellende-verlossing-dankbaarheid.

Ellende – Gisteren hadden we het over het misverstand met de film. Doordat niet duidelijk was wie de film had, gingen Nelu en Desiree, Jorn en David de film regelen en bleef de rest met de zeer enthousiaste kinderen over. Door sommigen werd dit moment omschreven als de tegenhanger van de hemel. Gillende en rondrennende kinderen die zich verveelden, en wij moesten hen vermaken zonder te weten tot wanneer. Het was een goede samenvatting van hoe het kinderkamp van de werkvakantie soms voelde. Maar goed, de film kwam er niet, en na een paar dansjes werden de tanden gepoetst en gingen de kinderen slapen. Wij ook, onze laatste nacht hier! Het was een ijzige nacht, er werden dekens gehaald om te overleven. Warmte was slechts een herinnering aan betere tijden. Maar ook deze keer kwam de ochtend weer en met de ochtend de kinderen. Na het ontbijt werden de spullen ingepakt en kregen de kinderen een cadeautje van ons. Wij hadden kinderen nog nooit zo blij gezien met een paar Action spullen. Er werd gelijk al genoten van bellen blazen en kleine speelgoed auto’s. Nadat ze een tijdje gespeeld hadden, zijn we met elkaar nog één keer gaan zingen. Het dak vloog er vanaf. De kudde schapen die voorbij kwam maakte spontaan een omweggetje. Vervolgens zijn we bus gaan inladen en gingen we van start met de tocht naar onze bus. Want de buschauffeur durfde het dit keer niet helemaal meer aan. De tocht verliep onder leiding van Romy met het wel bekende Roemeense lied ‘In lung si, in Lat si, in adanc’. Ondertussen werd de kamplocatie vaardig schoongemaakt door zeven vrijwilligers die het niet erg vonden om even afstand van de groep te nemen. Dat schoonmaken was hard nodig, met name de slaapzalen van de kinderen lagen nog vol spullen. Gelukkig hebben wij dankzij het corveeteam deze werkvakantie al goed leren schoonmaken, waardoor de klus vlot werd geklaard.

De groep was ondertussen bij de bus aangekomen waar een ongeval van een kind op het nippertje werd voorkomen. Vervolgens reden we ‘iets’ rustiger over de hobbelweg terug. Want zoals jullie eerder konden lezen was de heenweg een avontuur op zichzelf. Nadat het gevaar redelijk was geweken, keerde de rust weer terug en viel bijna iedereen in de bus in slaap. Het eerdere plan om naar het avonturenpark te gaan, viel letterlijk in het water, waardoor we nu naar een soort indoor Monkeytown/Jump square gingen. Zodra de kinderen binnen kwamen, stortten ze zich gelijk in de foam-pit. Na enig overleg konden er ook wat Ichtusleden meedoen. Het kind in hen kwam weer naar boven. Heel wat zweetdruppeltjes verder kwam Nelu ons te hulp schieten met wat drinken en allemaal verschillende lekkere broodjes. Waaronder een soort Roemeens frikadelbroodje en heerlijke kaasbroodjes. Vervolgens werd er nog even verder gesprongen en werden er nog hele coole slowmotion-videos gemaakt van Nelu, Matthijn, Sijmen, David en een aantal kinderen. Daarna werd het echt weer tijd om in te gaan pakken. Met tegenzin kwamen de kinderen één voor één het park uit. We liepen langzaam terug naar de bus en er werden al wat knuffels uitgedeeld. De grote bus werd uitgeladen en het afscheid kon beginnen.

Verlossing – Vanaf dag 1 hadden we naar dit moment uitgekeken, maar uiteindelijk bleek het helemaal geen verlossing te zijn. Op de heenweg waren de kinderen op drie punten opgehaald, dus we hadden gedacht dat we ze ook weer op drie punten zouden afzetten. Nelu vertelde echter dat we nu van iedereen afscheid moesten nemen en dat was best onverwacht. Hierdoor kwam er een emotionele ontlading. De Ichtusleden probeerden zich nog groot te houden, maar dat mislukte jammerlijk. De kinderen waren in de afgelopen dagen toch een soort van onze kinderen geworden. En dan te weten dat je ze eigenlijk weer terugzet in een uitzichtloze situatie. Van hen moeten wegrijden en niets meer kunnen doen voelde superrot. De busrit was dan ook stil.

Dankbaarheid – En nu zijn we weer terug in Cihei. Hier aankomen voelde als een soort van thuiskomen. Nu overheerst de dankbaarheid. Dankbaarheid dat we het kamp overleefd hebben, maar eigenlijk vooral dankbaarheid dat we deze kinderen een paar dagen onze, en met name Jezus’ liefde hebben kunnen tonen. Die dankbaarheid is echter enorm gemengd met verdriet, omdat we de kinderen missen en achterlaten in een situatie waarvan we weten dat deze slecht is. We hopen tijdens het bezoekwerk later deze week misschien nog enkelen van hen te zien en we zijn van plan via Nelu aan alle kinderen een fotolijstje met de gemaakte foto’s van de gezinnetjes en de groep te geven. 

Ondertussen zijn hier de pizza’s besteld en genieten we weer eens van een zwoel avondje. De temperatuur is hier namelijk hoger en dat is best fijn na een lang weekend vol regen, onweer en koude nachten. Pizza betekent dan ook bijna geen corvee, dus we zijn het corveeteam dankbaar voor hun vooruitziende blik in deze situatie. 

Morgen gaan we weer klussen, zowel op het terrein als in Oradea. We hopen de blogs in het vervolg weer op tijd te sturen, aangezien we weer bereik buiten één punt op de heuveltop hebben. 

En dan nog tijd voor de Quote 500:

• ‘Ik spring wel weer gewoon uit het raam’ – Miriam (context: de kokkin Maria was groot fan van Miriam en plukte haar soms zelfs weg als ze stond af te wassen)
• ‘Ik heb Marieke een flinke dosis vitamine B2 gevoerd: Bach en Bruch’ – Harm-Jan
• ‘Het verbaast me echt dat ik nog geen luizen heb, hoop ik.’ – Natalie 

Ps: Mochten jullie als ouders de komende weken jullie zonen en dochteren randomly ‘Tu ee creatie a noei’, ‘Oooooo’ of ‘In lung si, in lat si, in adanc’ of andere zinnen horen zingen, laat ze dan maar begaan. Tijdens dit kinderkamp zijn deze nummers er zo ingestampt dat ze er voorlopig niet meer uitkomen.

PS2: in een eerdere blog stuurden we een filmpje door met een sfeerimpressie van het projectterrein in Cihei en het huis waarin we met zijn allen verblijven. Omdat deze onder een foto stond, kregen we regelmatig feedback van ouders dat ze het filmpje gemist hadden, of pas veel later zagen staan. Hierbij daarom nog een keertje de link, zodat u/jij een idee heeft hoe wij de komende dagen door zullen brengen: https://youtu.be/nxtGsc6BZsY