Blog 11: dinsdag 2 augustus
Mixed feelings,
Voordat we kunnen gaan vertellen over deze dinsdag weer terug op onze thuisbasis in Cihei moeten we nog even terug naar gisterenavond. Nadat iedereen zat bij te komen van het kamp en een lekker stuk pizza op had kregen we nog wat minder leuk nieuws. Marieke was vanaf de ochtend al niet lekker en besloot bij terugkomst op het kamp uit voorzorg een coronatest te doen. Helaas bleek deze positief. Om uit te sluiten dat er meer gevallen waren werd besloten dat iedereen een test moest doen. Na de shock van het uitzwaaien van de kinderen kwamen we terecht in een nieuwe rollercoaster van emoties. Na de testronde bleken ook Jorn en Matthijn besmet te zijn met het virus. Het gaat met hen allen goed, er is een heus coronahotel opgericht in een van de verblijven op het terrein met een eigen douche en wc. Het kon niet op een slechter moment komen, zeker ook omdat iedereen al heel erg moe en leeg was. Het was afwachten wat de testen de volgende dag zouden gaan zeggen. Nadat iedereen had gedoucht, elkaar had gecontroleerd op luizen en nog wat had gedronken, ging iedereen op tijd naar bed om nog wat nachtrust in te halen.
De ochtend kwam en iedereen had nogal moeite met opstaan omdat vermoeidheid nog steeds parten speelde. De planning was ontbijt om 8 uur dit werd ala Ichtus uiteraard pas half 9. En toen kwamen we op het moment van mogelijke executie…. Er moest weer getest worden op corona. Maar de hamvraag was: zijn er nog meer gevallen of blijft het bij de 3 in isolement? De een na de ander duwde zijn wattenstaafje in de neus en keel waarna veel genies volgde. Toen was het wachten op de uitslag…. Gelukkig waren er geen extra gevallen!!! Na deze opluchting konden we weer aan de gang op het terrein met diverse klussen.
Iedereen moest er wel weer even inkomen: wat en hoe moest er ook al weer gebeuren? Er werd opgeruimd, er gingen mensen aan de gang met het hek, er werd gewerkt aan de sleuf voor de irrigatie van de kas en de gaten van de fundering van de kas werden gevuld met beton. Het hek zetten ging weer lekker vanzelf (niet dus). De grond was namelijk zo hard dat er per paal 1 stalen pijp werd kromgetrokken door onze krachtpasters Benjamin, David en Perrin. Ondanks als deze moeite en pijn is het hek wel weer een leuk stuk gevorderd vandaag.
De corona boys, die zich op zich goed genoeg voelden om wat te doen, gingen samen aan de gang aan de sleuf als een soort bezigheidstherapie (de grond is nog steeds kneitertje hard). Na een ochtend van voorbereiding bij de kas (uitzetten van lijnen en losmaken van poten van de fundering) kwamen we ‘s middags na het eten terug en wat bleek… de kas was helemaal in elkaar gestort! We wisten nog niet hoe we het gingen fiksen, maar voor nu lieten we het maar even voor wat het was en gingen we aan de gang met het aanstorten van de palen. Mirjam werd omgetoverd/geschoold in het perfect mixed van beton, en wat een mooie betonnetje kregen we elke keer weer voorgeschoteld! Wat bleek: Natalie had een zesde zintuig om te checken of het beton nagenoeg en/of goed van structuur was. Het moest namelijk klinken als koeienstront en smeren als kwarktaart. Nadat er 3 emmers 100 meter naar de gaten gelopen te hebben waren we er al klaar mee dus de trekker werd omgetoverd tot heuse cementwagen. Met Esther en Natalie als chauffeuses gingen we als een trein en waren de helft van de gaten aan het einde van de dag gevuld. Nu moest de kas nog weer overeind worden gezet. Deze was namelijk als een ware harmonica ingevouwen maar kon weer opgetrokken worden. Natalie liet haar ware boerin naar boven komen en reed de trekker naar de voorzijde van de kas. Na deze met spanbanden vastgemaakt te hebben kon het touwtrekken beginnen. Na veel slippen met de trekker, gekraak en gepiep kwam de kas langzaam weer overeind. Hierna werd iedereen bij elkaar getrommeld en hebben we collectief de kas weer op zijn originele plaats getild en goed verankerd zodat ‘ie hopelijk de nacht overeind blijft zodat we hem morgen goed vast kunnen zetten aan de fundering die dan uitgehard is.
Naast deze werkzaamheden moest al het afval van het kinderkamp wat we mee moesten nemen (geen afvaldienst op de berg) gescheiden worden. Marije en Desiree namen deze taak op zich en doken als waren vuilnisvouwen tussen de vuilniszakken. Er klonk de eerste 10 min veel geklaag (lees: “jakkie bah wat vies, iejl, wat is dit nu weer”). Na de middag kwam boodschappenkoningin Femke ook helpen, Desiree en Marije waren al over het zeuren heen. Femke had echter ook nog even 10 min nodig om op dit punt te komen. Tijdens dit lekkere werkje klonk de volgende quote: “Op een gammele ladder met de geur van GFT in je neus en een oneindige stapel vuilniszakken voor je neus lauw water drinken onder het genot van een orgelversie van psalm 42 is echt de ultieme werkvakantie-ervaring voor al je zintuigen” – Desiree.
Daarnaast moesten alle kinderkamp spullen nog gesorteerd en uitgezocht worden. De zak spekkies die nog over was werd gauw aangebroken. Maar omdat iedereen meeegaaa vieze handen had kwam Romy ons lekker voeren (kinderkamp stijl). Alle overgebleven kleren gingen weer terug naar Nelu zijn voorraadje (lees: giga tent vol). Het overgebleven speelgoed en knutselmateriaal is weer in de bus gezet, klaar voor de terugreis om in Nederland aan goede doelen gegeven te worden.
Iedereen was helemaal gesloopt en na een dag met weer lekker weer (31 graden) was het weer tijd om te eten. De planning was 18.00 maar ja hé je raad het al: dit werd natuurlijk 19.00 uur. Er stond pasta op het menu en er waren nog op de valreep ijsjes gehaald bij het winkeltje verderop in de straat. Matthijn had nog even een mededeling: hij is vandaag weer oom geworden en oh wat is hij trots!!
Toen was het weer tijd voor test en deze keer wel executie??? Omdat iedereen zijn 2 meegenomen testen al had gebruikt hadden we nieuwe testen gekocht. Dit waren echter wel speekseltesten. Waar Sijmen zijn nog half chocoladespeeksel lekker in zijn zakje spuugde ging Benjamin bijna over zijn nek bij het idee dat ie zijn speeksel moest gaan verzamelen. Gelukkig was iedereen weer lekker negatief getest!!! En dan bedoelen we echt iedereen: ook Jorn, die toch vrij overduidelijk corona heeft. De Roemeense beschrijving bleek een beetje lastig om te lezen en het is de bedoeling dat je voor het afnemen van deze test een half uur niet eet of drinkt, terwijl wij de ijsresten nog in onze kiezen en corona-teststrips hadden zitten. Morgenochtend gaan we vóór het ontbijt voor de herkansing.
Na het eten en de afwas volgde een Bijbelstudie. Na het zingen van liederen onder begeleiding van Harm-jan had Matthijn een mooie Bijbelstudie voorbereid over hoe God ons leven leidt met als Bijbelgedeelte Handelingen 8: 26-40 over de kamerheer uit Ethiopië. Na in groepjes uiteengegaan te zijn en te hebben gebeden met en voor elkaar was de tijd weer gekomen om lekker naar bed te gaan en de slaap die we nog steeds nodig hebben na het kinderkamp verder in te gaan halen.
En dan weer de quotes:
- Of het goed cement is kan je horen – Natalie
- Ik heb een massamoord gepleegd in een loopgraaf (lees mieren) – David
- Ik ben lekker negatief – Perrin
Groetjess, Nicole en William
Voor de coronagevallen: hopelijk voelen jullie gauw weer beter!
Vuilnisboer, bouwboer, boerinnekes, er is in ieder geval deze vakantie kennis gemaakt met diverse beroepen?
Nog even bikkelen!
Wat weer een mooie blog, zo leuk. Hopelijk blijft het bij drie ‘positieven’ .
Heel veel succes .
Met veel plezier hebben we jullie verhalen gelezen. Oprecht respect en bewondering voor jullie moed, enthousiasme en uithoudingsvermogen om met 30 vreemde, drukke kinderen 5 dagen op trekken! Wat mooi dat er verbinding was en dat jullie Zijn liefde mochten laten zien.
Succes met de laatste klussen en blijf vooral op deze manier de blog schrijven, het is heerlijk om te lezen!
Warme groet van Gerard en Caroline ?
Als trouwe lezer van jullie blogs weer een reactie. Wat een belevenissen, ik mag wel zeggen cultuurschokken hebben jullie achter de rug. Misschien komen er nog een paar. In ieder geval, de laatste zal zijn in Leerdam. Als jullie vanuit veertien dagen Roemenië het geordende Nederlandse leventje weer op moeten gaan pakken.
Toch geweldig wat jullie gedaan hebben en nog zullen doen. De HEERE geve er zijn zegen over en dat doet Hij ook. Heel veel sterkte bij de laatste lootjes, beterschap toegewenst aan de patiënten. De HEERE zij met jullie allen, ook wat betreft de thuisreis.
Allemaal hartelijk gegroet,
in het bijzonder Harm-Jan, Desiree en Femke,
W. de Bruin
Bedankt weer voor deze update. We hopen natuurlijk dat Marieke, Jorn en Matthijn snel weer helemaal fit zijn! Succes nog de laatste dagen. We denken veel aan jullie!
Wat geniet ik elke keer van jullie blogs! Ik ben de moeder van Marieke, dus nog veeeel ouder dan Marieke, maar mijn hart is nog zo jong dat ik zò met jullie mee zou willen doen! Dit is een ervaring die je later aan je kleinkinderen vertelt!
Gods zegen en zijn bewaring toegewenst bij de laatste lootjes en de terugreis.
En beterschap gewenst voor de drie patiënten, waarbij ik vooral aan die ene patiënt denk die ik ken. . . 🙂
Hartelijke groet aan jullie, onbekende mensen, die ik nu al een beetje leer kennen!
Tsjonge, jonge, wat een belevenissen en wat een improvisatievermogen. Ontzettend veel respect en waardering voor. Ook voor ds. Nelu en zijn familie om zich zo met hart en ziel dag in dag uit te geven vanuit de ontferming van Jezus Christus.
Zo’n reis vergeet je je leven lang niet meer (nu horen jullie bij al die anderen in de gemeente die dit uit ervaring weten!).
En voor de kinderen moet dit ook een levenservaring zijn (een oude gospel zingt: “‘k Heb je lief met de liefde van de Heer!” Dat mochten ze proeven. We bidden dat God hen in het oog houdt en langs welke kanalen ook opnieuw weet te bereiken.)
Sterkte in deze laatste fase, en natuurlijk ook beterschap gewenst.
Hartelijke groet uit de Spiegellaan!