Blog 1: Reisdagen 19 en 20 juli

Het heeft even geduurd, maar we zijn er! In deze blog zullen we u vertellen hoe de reis is (of eigenlijk: reizen zijn) verlopen.

Op 19 juli begon de reis voor de auto en de bus. De auto ging om half 10 in de ochtend weg en de bus om 7 uur in de avond. In de auto zaten Matthijn en Perrin. In de bus zaten Sijmen, William en Ron.

Team auto vertrok woensdagochtend na wat geshop voor LPG-koppelstukjes. Na een rit van twaalf uur kwamen ze aan in het hotel in de buurt van Wenen. De reis was een waar avontuur. Veel baustelle, file, gas tanken een stekker die vast bleef zitten aan de auto wat leidde tot een geblokkeerde creditcard en corrupte agenten later konden ze eindelijk in hun bedje duiken. De mannen werden ‘staande’ gehouden, zoals Matthijn dit heel wijs zegt, ongeveer 100 meter voor het hotel. Er scheen een kapotte kentekenlamp te zijn, daarnaast ontbrak de gevarendriekhoek en de verbanddoos. Voor het mooie bedrag van 20 euro, contant af te rekenen, mochten ze doorrijden. Laten de mannen dit nu net niet bij zich hebben, slechts 13 euro viel kwam tevoorschijn uit de portemonnees. Na een diepe zucht liet de agent hen gelukkig gaan. Oostenrijk is wel het laatste land waar we zulke praktijken verwachten…

Om 8 uur ging de reis na een heerlijk ontbijtje weer verder. Deze dag was minder spannend. Vooral veel file, enorme velden met gigantisch veel strobalen en mooie trekkers. Er werd nog een uitwijking gemaakt naar Slowakije om gas te tanken (hier zijn ze in Oostenrijk geen fan van). De grensovergang ging gelukkig heel soepel. Na een reis van ongeveer 20 uur totaal kwamen we eindelijk aan op het terrein van Nelu.

Om stipt 7 uur stapten de mannen van team bus woensdagavond in de bus. Ze hadden een lange reis van 18 uur voor de boeg. Pauzes waren slechts kort en werden benut om te takken. Ook de McDonalds werd uiteraard niet overgeslagen. Ook de mannen van de bus ontkwamen niet aan de baustelle, gelukkig stond er ‘s nachts minder file! Er werd veel gewisseld, want de oogjes moesten niet dichtvallen. Af en toe werd er gedut op de achterbak, maar veel slaap is er niet gepakt deze nacht. Dit kwam vooral omdat er liters cafeïne gedronken werden tijdens de reis. Helemaal drama, aldus Sijmen. Ron heeft vond de reis met de Pupers in het kwadraat een waar genoegen. Gelukkig zijn de mannen nog aardig te spreken over de reis en viel het niet tegen.

Team vliegtuig is op 20 juli om (ongeveer) 4 uur opgestaan. Om 5 uur moesten we namelijk in de Pauluskerk zijn, waarna we om half 6 werden uitgezwaaid door de ouders. Om kwart over 6 waren we op vliegveld Eindhoven. We kwamen de security vrij snel door. Dit duurde maar 10 minuten. We ging om kwart voor 9 boarden. Althans dat dachten we. We hadden onze kaartjes en paspoorten laten zien en mochten door naar de wachtrij voor het vliegtuig. Hier liep het helaas spaak. We moesten ongeveer 1 uur wachten waarna we hoorden dat we weer terug naar binnen moest door technische problemen. We hebben toen 2 uur zitten wachten op de trap. Deze zat helaas erg hard, dit merkte wij ook. Toen was het voor de 2de kans. We mochten om kwart voor 12 weer gaan boarden. En u gelooft het vast niet, maar nu kwamen we het vliegtuig wel vrij snel in. Men probeerde de vertraging af te kopen met chocolade of wat pinda’s. Om half 1 zaten we in het vliegtuig en na een onverwachtse extra tassencontrole vlogen we Debrecen tegemoet. Het vliegveld hobbelde nog net zo hard als vorig jaar en de bagagebaan was nog net zo klein. Gelukkig hadden we deze nu niet nodig. Na de grote verdwijntruc van de lange broeken vertrokken we in onze luxueuze bus naar Cihei. Helaas was de airco dus het was wel zweten. Vooral Joliekes knieholtes kregen het ervan langs. Bij de grensovergang bleek dat de chauffeur het adres van bestemming helemaal niet wist. Nadat we dit uitgelegd hadden, overheerste het verheugende gevoel dat we nu echt bijna weer bij Nelu zijn.

De aankomst was voor ons allemaal weer een blij weerzien. De nieuwe werkvakantiegangers voelen zich snel thuis. Na een heerlijke maaltijd voorbereid door Christina was onze buik weer gevuld en onthulde team Geloofsinvulling het thema voor de werkvakantie: Waarom ben ik in Roemenië? Zoals Ichtus betaamt liep de planning op dag 1 al gigantisch uit.

Hierna ging ieder zijns weegs. Veel bedden werden op tijd opgezocht, maar er werd ook nog wat nagepraat. Deze strijders hebben het laat gemaakt om u bij te praten over onze laatste belevenissen.

Ook dit jaar komt de quote-rubriek weer terug:

‘Is het geld daar duurder of goedkoper dan bij ons?’ ~ Jette

‘Ik denk wel dat we vandaag gaan vliegen’ ~ Anne-Jin

Nadat ze een luchtbed op dezelfde manier als een longpunctie (met vaseline en tape) heeft gestopt: ‘Ik weet nu eindelijk waarom ik deze opleiding heb gedaan.’ – Femke

Geschreven door: Perrin, Sijmen en Jolieke