Blog 12 (31 juli): Aan alles komt een einde…

Het was een bewolkte maandagmorgen. De laatste dag voor we weer vertrekken naar thuisbasis Leerdam in het vertrouwde Nederland. Vandaag stond in het teken van opruimen, klussen en bezoekwerk, nog best een volle dag dus. Na weer een heerlijk ontbijtje gingen we aan de slag met de laatste kluswerkzaamheden op het terrein. De kas die tijdens de storm was omgeblazen moest worden ontmanteld, want de kas stond volgens Ron “zo scheef als een hoerentoeter”. Na een ochtendje hard werken is de kas volledig afgebroken en is het aluminium gesorteerd in wat nog te gebruiken was en wat helemaal kapot was.

Een ander klein deel van de groep vertrok ‘s ochtends naar Oradea om de laatste dingen in het huisje af te maken. De muren hadden al een mooie blauwe kleur gekregen, maar nu was het tijd om de kozijnen en deuren af te werken. Uiteraard ook met een mooie blauwe laag, hopelijk is mevrouw blij met haar smurfenhuisje. Helaas was deze groep niet heel voorbereid op pad gegaan, wat resulteerde in wel drie tripjes naar de verfwinkel. Bij het derde tripje naar de winkel ging het helaas faliekant mis. We stonden op een lastig punt; de weg was helemaal opengebroken i.v.m. werkzaamheden en van 2 kanten kwamen een auto en een vrachtwagen. Perrin was daardoor genoodzaakt om half op de stoep te rijden en ruimte te maken. Het moment dat de auto de stoep op draaide hoorde we al een harde ‘pffffffff’ en terwijl Perrin beweerde dat dat het geluid van de vrachtwagen was en Miriam riep dat er echt wel een melding op het dashboard zou komen bij een lekke band begon de auto een paar seconden later al met hobbelen. Toch een lekke band, balen zeg…

Onze opties waren beperkt; we hadden geen reservewiel, de ANWB wilde ons niet helpen omdat we een exportauto hadden en de dichtstbijzijnde garage was 3km verder. Rick en Miriam besloten toch even te kijken wat er in de omgeving te vinden was, en ja hoor, na 5 minuten lopen kwamen ze bij een man die een kleine garage leek te hebben. Na wat steenkolenRoemeens en met de foto’s van de band en auto snapte de man wat er aan de hand en heeft hij ons geholpen! Voor 50 Lei (ongeveer 10 euro) hadden we een tweedehands bandje eronder en super service! Terwijl we stonden te wachten op onze band reed er op exact hetzelfde stoepje nog een auto een lekke band, een schrale troost voor chauffeur Perrin. Het waren dus niet zijn rijskills, maar gewoon echt een dramatisch slechte weg.

Verder is het laatste deel van de groep vandaag bezig geweest met het uitgraven van een hek. Dit hek moest namelijk later in beton gegoten worden. We hebben de palen met man en macht uit de grond getrokken en zijn daarna diepe en grote graten gaan graven. Nadat we door drie lagen aardkorst heen waren konden we het beton gaan storten. Maar eerst: Lunch!! We hebben genoten van paar meesterlijk gebakken eitjes door Anne-Jin en Pauline. Na de lunch werden onze reisleiding nog even hartelijk bedankt met een prachtig gedicht van Benjamin. Daarin werden de kookskills van Marije, de rijskills van Jorn en de flirtskills van Ron benoemd. We zijn super blij dat ze met ons mee op reis wilden gaan! Daarna was het voor William, David, Sijmen en Jorn tijd om naar huis te gaan. Zij vertrokken rond 13.00 met de bus om aan hun lange tocht naar Nederland te beginnen. We hopen dat ze een veilige reis terug hebben & dat alles goed mag verlopen. (Update: Ze zijn veilig thuis!) Na een warm afscheid van de Busboys zijn we verder gegaan met het beton gieten.

We moesten de hekken precies waterpas in het beton zetten. Maar dit bleek zonder de specialiteiten van de gebroeders Puper toch lastiger dan gedacht… In de brandende zon is deze vermoeiende klus wel geklaard, maar niet helemaal naar wens. Een andere groep ging druk aan de slag met …. het spelen van spelletjes. Ontspanning is immers ook belangrijk tijdens zo’n intensieve vakantie, vooral nu het einde nadert slaat de vermoeidheid bij sommige toe en dit was voor sommige het eerste spelletje dat gespeeld werd op vakantie! Na 8 uitdagende potjes Codenames was het spel uitgespeeld.

Hierna was het tijd voor nog wat bezoekwerk, er waren namelijk nog wat voedselpakketten van gisteren over. Een groep van 9 mensen ging langs verschillende plekken om voedselpakketten te brengen. Het was erg heftig om te zien onder welke omstandigheden deze mensen leefden. We moesten soms een heel stuk lopen door het veld en kronkelpaadjes, om dan bij een paar hutjes uit te komen. We zijn geweest bij een groep mensen die vlakbij de vuilnisbelt van Oradea wonen. Deze mensen gaan dan overdag naar de vuilnisbelt om eten te zoeken. Nelu beschreef deze mensen als ‘wild’ en vertelde dat deze mensen niet bang waren om geweld te gebruiken in ruil voor eten/geld. We liepen daardoor niet heel relaxed rond, maar het is bizar om te zien hoeveel respect de mensen voor Nelu hebben. Wij vonden de omstandigheden van deze mensen al verschrikkelijk, maar Nelu vertelde dat het in de winter nog erger is voor deze mensen en dat mensen hier soms doodvriezen van de kou.

Terug in Cihei is er lekker wat eten besteld, want we hadden natuurlijk niet echt zin meer om te koken op de laatste avond. Ook hoorden we dat de mannen in de bus bij de McDonald’s hebben ingeslagen, dus dat zat wel goed. We sloten de dag af met een prachtige zonsondergang, echt een cadeautje zo op deze laatste avond. De meiden moesten hier natuurlijk even gebruik van maken, en fotograaf Jonathan werd opgetrommeld om wat mooie plaatjes te schieten van onze meiden in het ‘Golden Hour’.

Nog snel even wat schoonmaken (shoutout naar Pauline voor het schoner maken van de keuken dan dat ie heel de werkvakantie is geweest (en mogelijk daarvoor!)) en opruimen en daarna lekker naar bed; morgen gaat de wekker immers alweer om 5.30! Alhoewel, slapen… Er wordt gespeculeerd over een nachtje doorhalen en slapen onder de sterrenhemel op de trampoline, dus we gaan zien hoe fris en fruitig er iedereen morgen bij zit!

Lieve groetjes van 2/3 van het Media Team (Miriam & Jonathan)

Quote rubriek:

‘Ik heb gedoucht en het leven is goed’- Marije

‘Is dit nou pis van een geit of regen?’- Jette